Ogólne informacje o Kazachstanie

święta | Ustrój polityczny | Symbole narodowe | Zasoby naturalne | Język kazachski | Kultura i historia

Położenie geograficzne - Azja środkowa; niewielki, północno - zachodni, kawałek znajduje się w Europie (nad morzem Kaspijskim).

Stolica - Astana - około 500 tysięcy mieszkańców, dawniej Ałma-Ata - 1.129 miliona mieszkańców

Podział administracyjny - 14 obwodów (tzw."obłasci")

Powierzchnia - 2717.3 tysiąca kilometrów kwadratowych (niemal 9 razy więcej niż powierzchnia Polski)

Ludność - 14.9 miliona ludzi z czego 56% zamieszkuje tereny miejskie, a 44% wsie

Narodowości - ponad30 narodowości

• Kazachowie - 53.4 %
• Rosjanie - 30%
• Ukraińcy - 3.7%
• Uzbecy - 2.5 %
• Niemcy - 2.4 %
• Tatarzy - 1.7%
• Ujgurzy - 1.4 %
• Polonia - 60 - 100 tysięcy

Język urzędowy - kazachski, rosyjski (używany do kontaktów międzynarodowych)

Wyznania (religie) - muzułmanizm (sunnici), prawosławie, protestantyzm, buddyzm

Jednostka monetarna - 1 tenge = 100 tiinów (wyszly z obiegu); 1 złoty = około 35-45 tenge (w zależności od kursu) ; waluta wymienialna w KZ: dolary, euro, ruble rosyjskie.

Czas - Od 2005 roku w RK nie dokonuje się zmiany czasu, tak więc różnica czasowa pomiędzy Polską a RK wynosi +4 godziny przy czasie letnim w Polsce i +5 godzin przy czasie zimowym

Warunki naturalne - Większość powierzchni stanowią równinne niziny (Nadkaspijska, Turańska) i wyżyny (Pogórze Kazachskie), przechodzące od południa w pustynie Bet Pak Dała, Mujun-kum, Kizył-kum, Sary Iszykotrau; na wschodzie i płd. wschodzie wzdłuż granic wysokie pasma górskie Ałtaju i Tien-szanu; najw. szczyt Ałatau Zailijski, 4951 m; klimat kontynentalny, suchy, średnia temperatura stycznia waha się między -19 i -4 ^oC, średnia temperatura lipca między +19 i + 26 ^oC, najniższe temperatury zimą dochodzą do -45 ^oC a latem najwyższe do +30 ^oC; fauna i flora zróżnicowana.

Problemy ekologiczne - Wysychanie Jeziora Aralskiego, spowodowane korygowaniem biegu rzek Syr-darii i Amu-darii przez Uzbekistan; skażenie radioaktywne na terenach obwodu Semipałatyńskiego i na terenach pustynnych - wynik prób jądrowych przeprowadzanych przez ZSRR.

Gospodarka - kraj przemysłowo - rolniczy z bogatymi zasobami mineralnymi

Sąsiedzi - Federacja Rosyjska, Chiny, Kirgistan, Uzbekistan, Turkmenistan

święta narodowe oraz święta państwowe obchodzone w Kazachstanie

1 - 2 stycznia - Nowy Rok

8 marca - Międzynarodowy Dzień Kobiet

22 marca - Nauryz - Święto Wiosny

1 maja - Święto Jedności Narodu Kazaskiego

9 maja - Dzień Zwycięstwa

6 lipca – Dzień Stolicy

30 sierpnia - Dzień Konstytucji

16 grudnia - Dzień Niepodległości (obchodzony 16 i 17 grudnia)

 

Ustrój polityczny Republiki Kazachstanu

 

Kazachstan jest republiką (tak jak Polska), czyli krajem, w którym najwyższa władza sprawowana jest przez organ jednoosobowy lub kolegialny, lub przez parę różnych organów powoływanych na określony czas, w wyborach pośrednich lub bezpośrednich.

Republika Kazachstanu jest państwem demokratycznym, świeckim, posiadającym system socjalny. Kazachstan jest państwem prawa, gdzie najwyższymi wartościami są człowiek, jego życie, prawa i wolność. Kazachstan jest unitarnym (jednolitym) państwem z prezydentem na czele.

Prezydent Republiki Kazachstanu jest Głową Państwa, najwyższym rangą urzędnikiem, który określa podstawowe kierunki polityki wewnętrznej i zagranicznej i reprezentuje Kazachstan w stosunkach wewnętrznych i międzynarodowych. Prezydent Republiki Kazachstanu jest wybierany zgodnie z konstytucją przez pełnoletnich obywateli Republiki podczas ogólnych, równych, bezpośrednich i tajnych wyborów. Okres kadencji trwa siedem lat. 10 stycznia 1999 roku Prezydentem Republiki Kazachstanu został wybrany Nursułtan Nazarbajew. Głosowało na niego 79,78 procent Kazachów biorących udział w wyborach.

Parlament Republiki Kazachstanu jest najwyższym organem państwowym/reprezentacyjnym pełniącym rolę ustawodawczą. Parlament składa się z dwóch izb - Senat i Mażylis (Niższa Izba Parlamentu). Okres kadencji deputowanych do Senatu wynosi sześć lat, a do Mazilisa - pięć lat. Deputowani do Parlamentu, na równi z Rządem, mają prawo inicjatywy ustawodawczej. Jest ono realizowane wyłącznie w Mażylisie.

Zgodnie z Konstytucją Rząd Republiki Kazachstanu posiada władzę wykonawczą, stoi na czele organów wykonawczych i kieruje ich działaniami. Rząd tworzy Prezydent na wniosek Premiera w ciągu dziesięciu dni od mianowania Premiera. Rząd w całej swej działalności odpowiada przed Prezydentem i jest również odpowiedzialny przed Parlamentem ze swojej działalności. Członkowie Rządu składają przysięgę przed narodem i Prezydentem Republiki Kazachstanu.

Uchwała o wolności gwarantuje obywatelom Kazachstanu równość bez względu na status majątkowy, socjalny, przynależność narodową, stosunek do religii i przekonania polityczne. Od 1991 roku w Kazachstanie obowiązuje wielopartyjny system polityczny.

Od 21 grudnia 1991 roku Kazachstan jest członkiem WNP - Wspólnoty Niepodległych Państw - czyli tworu zrzeszającego niektóre z państw byłego ZSRR.

 

 

"Republika Kazachstanu posiada swoje symbole narodowe - flagę, godło i hymn. Ich opis i użycie ustalone jest przez prawo konstytucyjne."

Artykuł 9, Konstytucja Republiki Kazachstanu

 

Flaga

Flagę Kazachstanu składa się z trzech złotych elementów umieszczonych na jasnoniebieskim tle. W centrum flagi znajduje się Słońce, a pod nim sylwetka lecącego orła. Po lewej stronie umieszczono ozdobny ornament. Kolory flagi nie zostały dobrane przypadkowo. Kolor niebieski symbolizuje niebo i wodę, czyli to, dzięki czemu istnieje cała przyroda. Ponadto są one związane z kulturowo - etniczną jednością narodu i ideą niepodzielności państwa. Słońce, jako źródło życiodajnej energii symbolizuje życie. Życie człowieka nie jest wieczne. Człowiek rodzi się i umiera, a czas jego życia liczony jest dzięki ruchowi Ziemi wokół Słońca. Promienie Słońca są w kształcie ziaren zboża - podstawy obfitości i szczęścia. Bardzo ważne miejsce w światopoglądzie kazaskich osadników zajmuje stepowy orzeł. Motyw orła od dawna obecny jest na flagach i herbach grup etnicznych zasiedlających terenu Kazachstanu. Sylwetka orła symbolizuje władzę państwową. Ponadto jest to symbol swobody, niepodległości, dążenia do celu i lotu w przyszłość. Orzeł posiada wielką siłę, która przeciwstawi się każdemu, kto stanie na drodze do przyszłości. Sylwetka orła to powstanie nowego, niepodległego państwa i jego wzlot na wyżyny cywilizacji. Trzecim i ostatnim elementem jest narodowy ornament, pełniący rolę ozdobną, nadający fladze niepowtarzalny charakter. Autorem projektu flagi jest Szaken Nijazbekow.

.

 

Godło

Godło Republiki Kazachstanu zostało zatwierdzone 4 lipca 1992 roku. Jego postać jest wynikiem pracy i poszukiwań artystycznych dwóch projektantów: Żandarbeka Malibekowa i Szoty Ualihanowa. Wygrali oni konkurs, w którym brało udział bardzo wiele osób (w samym finale było ponad 240 projektów godła).

Godło jest okrągłe. Forma ta wybrana została, dlatego, że kształt ten uważa się za najdoskonalszy.

Najważniejszym elementem, stanowiącym podstawę pomysłu, jest okrągła, wypukła kopuła jurty (szanyrak) - symbol szczęścia rodzinnego, pokoju i spokoju. Mistrzowski, efektowny i pięknie przedstawiony otwór w dachu (tundyk) jurty przypomina jasne słońce na tle niebieskiego, spokojnego nieba. Wsporniki kopuły (uyk), równomiernie rozchodzące się od środka po całym obszarze godła, przypominają promienie słońca - źródło życia i ciepła. Kolejnym elementem są złotoskrzydłe, w formie półksiężyca, fantastyczne skakuny (konie). Ich sylwetka oznacza odwagę lwa, zapobiegliwość sokoła, siłe byka, szybkość i giętkość łani, spryt i celność lisa w walce przeciw wrogom. Złote skrzydła przypominają również snopy ziarna - symbol pracy, obfitości, materialnego i niematerialnego szczęścia. Na godle u góry (na środku) znajduje się pięcioramienna gwiazda - symbol otwartości na mieszkańców innych kontynentów. Kolorystyka godła została utrzymana w niebiesko - złotej gamie. Kolor złoty odpowiada świetlanej, jasnej przyszłości narodów Kazachstanu. Niebieski natomiast to kolor nieba, wspólnego dla wszystkich narodów świata. Kolor ten w godle oznacza dążenie do pokoju, zgody, przyjaźni i jedności ze wszystkimi narodami naszej planety.

Hymn

6 stycznia 2006 roku dekretem prezydenta Nursułtana Nazarbajewa został przyjęty nowy hymn Republiki Kazachstanu. Muzykę do hymnu skomponował Szamszi Kałdajkowł, a autorem słów jest Żumeken Nażimedenow. Poprawki do tekstu hymnu wniósł sam prezydent. Nowy hymn nosi tytuł Mój Kazachstan (kaz. Менің Қазақстаным, fon. Mening Qazaqstanym).

Słowa hymnu w wersji kazachskiej zamieszczone są poniżej.

Алтын күн аспаны,
Алтын дән даласы,
Ерліктің дастаны -
Еліме қарашы!
Ежелден ер деген,
Даңкымыз шықты ғой,
Намысын бермеген,
Қазағым мықты ғой!
Менің елім, менің елім,
Гүлің болып егілемін,
Жырың болып төгілемин, елім!
Туган жерім менің - Қазақстаным!
Ұрпаққа жол ашқан,
Кең байтақ жерім бар.
Бірлігі жарасқан,
Тәуелсіз елім бар.
Қарсы алған уақытты,
Мәңгілік досындай.
Біздің ел бақытты,
Біздің ел осындай!
Менің елім, менің елім,
Гүлің болып егілемін,
Жырың болып төгілемин, елім!
Туган жерім менің - Қазақстаным!

Zasoby naturalne

W Kazachstanie znajduje się wiele użytecznych minerałów. Ze 105 pierwiastków chemicznych znajdujących się na Tablicy Mendelejewa w Kazachstanie znajduje się 99, zbadanych jest 70 a 60 jest wykorzystywanych w przemyśle.

W chwili obecnej znane są 493 złoża, w których znajduje się 1225 rodzajów rud minerałów. Kazachstan znajduje się na pierwszym miejscu na świecie pod względem znanych złóż cynku, wolframu i barytu; drugie miejsce pod względem srebra, ołowiu i chromitów; trzecie miejsce na świecie pod względem miedzi i fluorytu; czwarte pod względem molibdenu oraz szóste pod względem złota.

Pod względem ilości użytecznych rud minerałów, Kazachstan zajmuje wiodące miejsce wśród państw WNP: pierwsze miejsce pod względem rud chromu i ołowiu, drugie pod względem zapasów ropy naftowej, srebra, miedzi, manganu, cynku, niklu i złóż fosforytów oraz trzecie pod względem gazu ziemnego, węgla, złota i cyny.

Pod względem wydobycia srebra, chromitów, ołowiu i cynku Kazachstan zajmuje pierwsze miejsce, drugie miejsce pod względem wydobycia ropy naftowej, węgla, miedzi, niklu i fosforytów, trzecie pod względem wydobycia złota.

Kazachstan ma do dyspozycji znaczne złoża ropy naftowej i gazu ziemnego, które znajdują się na zachodzie kraju. Dzięki tym złożom, Kazachstan można zaliczyć do grona państw stanowiących największych producentów ropy naftowej i gazu ziemnego.

W chwili obecnej znanych jest 14 potencjalnych złóż rozłożonych praktycznie na całym terytorium Kazachstanu, gdzie na razie znanych jest 160 pól naftowych i gazu, a zapasy ropy naftowej wynoszą 2,7 miliarda ton. Jednak w żadnym wypadku wszystkie te zagłębia, nie mówiąc już o całych złożach, są eksploatowane. W przypadku umiejętnego korzystania i eksploatacji złóż, Kazachstan pod względem swojego potencjału naftowego nie ustępowałby miejsca Arabii Saudyjskiej, Kuwejtowi ani Zjednoczonym Emiratom Arabskim.

Zdjęcia z ostatnich lat zrobione z kosmosu, jak i naziemne badania pozwalają przypuszczać, że główne, działające w Zachodnim Kazachstanie złoża ropy naftowej przy brzegu Morza Kaspijskiego - Tengiz, Prorva, Kalamkaz i Karażanbas (ang.: Kalamkas, Karazhambas) - stanowią jedynie przedpole potężnych pokładów, których jądro znajduje się w północnej części Morza Kaspijskiego. Te zapasy są bardzo ostrożnie szacowane na 3 do 3,5 miliardów ton ropy naftowej i na 2 do 2,5 trylionów metrów sześciennych gazu ziemnego.

Zdaniem ekspertów zapasy ropy naftowej, łącznie z odkrytymi i potencjalnymi złożami na stałym lądzie, stanowią ponad 6,1 miliardów ton, a zapasy gazu 6 trylionów metrów sześciennych. Natomiast największe roczne wydobycie wynosi jedynie 30,6 milionów ton ropy naftowej i 11,5 miliardów metrów sześciennych gazu. Roczne potrzeby Kazachstanu są szacowane na jedynie 18 do 20 milionów ton ropy naftowej, 500 tysięcy olejów smarowniczych i 16 do 18 miliardów metrów sześciennych gazu.

W Kazachstanie znajduje się znaczna część światowych zapasów rud miedzi i polimetalicznych, niklu, wolframu, molibdenu i wielu innych rzadkich metali oraz metali ziem rzadkich. Wyjątkowo ważne znaczenie na świecie mają złoża rud żelaza, manganu i chromitu znajdujące się w Kazachstanie, których to złoża plasują go w czołówce światowej.

Dzisiaj w Kazachstanie prognozuje się, że jest około 300 znaczących pokładów złota, z których zbadano dokładnie 173 miejsca. Wśród nich są takie, w których znajdują się diamenty o dużym znaczeniu dla przemysłu jubilerskiego. Przy poważnych inwestycjach Kazachstan dosłownie za kilka lat jest w stanie wydobywać rocznie 100 ton złota w porównaniu do obecnego poziomu wydobycia 11,515 ton, które już teraz dają mu szóste miejsce na świecie ze względu na wydobycie złota.

 

Język kazachski

Język kazachski - nacjonalny język narodu kazachskiego (rdzennej ludności Republiki Kazachstanu) oraz język urzędowy w RK. Włada nim około 10 milionów ludzi zamieszkujących nie tylko RK, ale również Chiny, Afganistan, Mongolię, Uzbekistan, Rosję.

Język kazachski wraz z karaimski, karakałpackim, kirgiskim i tatarskim należy do grupy języków kipczackich. Grupa ta obejmuje swym zasięgiem Kazachstan, część Wschodniej Europy - Północny Krym, dolinę Wołgi, Północny Kaukaz, obszar karakałpacki i część Uzbekistanu.

Alfabet wykorzystywany w piśmiennictwie kazachskim ciągle się zmienia. Do 1929 roku do tego celu wykorzystywano alfabet arabski od 1929 - 1940 alfabet łaciński, a od 1940 roku cyrylicę, która to jest uzupełniona o 9 dodatkowych znaków

А а | Ә ә | Б б | Г г | Ғ ғ | Д д | Е е | Ж ж | З з | И и | І і | Й й | К к | Қ қ | Л л | М м | Н н | Ң ң | Һ һ | О о | Ө ө

П п | Р р | С с | Т т | У у | Ү ү | Ұ ұ | Ф ф | Х х | Ш ш | Ы ы | Ю ю | Я я

Cechy języka kazachskiego:

-	akcent pada zwykle na ostatnią sylabę,
-	sylaby z twardymi samogłoskami wymawia się twardo, a z miękkimi wymawia się miękko,
-	brak zaimków, ich znaczenie jest przekazywane za pomocą przyrostków oraz odpowiedniego wykorzystania przypadków,
-	brak rodzajów,
-	szyk wyrazów w zdaniu przybiera kolejność SOV - Subject Object Verb, podmiot występuje przed dopełnieniem, a orzeczenie występuje na końcu.
-	język aglutynacyjny - typowy wyraz to jeden morfem znaczeniowy i jeden lub więcej sklejonych morfemów oznaczających funkcje gramatyczną, przy czym ich wybór w niewielkim stopniu zależy od tego pierwszego

W Kazachstanie powstaje obecnie coraz więcej szkół z językiem kazachskim, jako wykładowym. Językiem tym porozumiewa się w dużej mierze wieś kazachska, natomiast w miastach ludzie posługują się najczęściej językiem rosyjskim. Także obszary północne Kazachstanu są bardziej zrusyfikowane. Niemniej jednak obserwuje się wyraźny trend do uczenia się języka kazachskiego wśród urodzonych w mieście Kazachów.

 

Kultura i historia

 

 

W 1991 roku na geopolitycznej mapie świata pojawiło się nowe państwo - Republika Kazachstanu.

Historia i kultura Kazachstanu liczą sobie wiele tysiącleci. Jednym z centralnych punktów stanowi pytanie o pochodzenie rdzennej populacji - Kazachów, tworzeniu się źródeł ich państwowości, rozwoju kultury i tradycji kulturowych oraz wzajemnych stosunków z innymi cywilizacjami.

Opierając się na pisemnych źródłach to można konstatować, że państwowość u Kazachów tworzyła się w 1470 roku na terytorium Kazachstanu. Na terenach południowo-wschodnich - Siedmiorzecza i w dolinie rzeki Czu - kazaskim sułtanom Dżanibekowi (ang.: Zhanibek) i Gerejowi udało się stanąć na czele licznych plemion i zjednoczyć je w plemię "kazach", "kazachi".

Na początku XVI wieku pod władzą Kasymchana (ang.: Kasymkhan)chanat Kazachski umocnił się, rozszerzyły się jego granice i w jego skład weszły następujące miasta znad Syr-darii: Turkiestan, Otrar, Sajram, Sauran, Sygnak, Suzak i Czimkent (niem.: Tschimkent). Kazachstan stał się dobrze znanym państwem w Azji i Europie.

Chanat Kazachski istniał aż do 1716 roku, kiedy to zmarł ostatni chan wszystkich Kazachów - Taukechan (ang.: Taukekhan) i władza przeszła w ręce wielu stepowych chanów, z których każdy stał na czele jedynie oddzielnych grup Kazachów i terytoriów. Rozpoczął się proces dezintegracji i upadku zakończony wcieleniem państwa w rosyjskie imperium.

Słowo etniczne "kazach", od którego powstała nazwa państwa jest słowem pochodzenia turko-tatarskiego. Według opinii większości badaczy, oznacza ono "wolny człowiek". Kazachowie byli narodem koczowników i rolników kochających swobodę. Posiadali ogromne stada tucznych zwierząt, obfite pastwiska i żyzne ziemie na pogórzach i w dolinach rzek.

Mówiąc o Kazachach i o pierwszym Państwie Kazachskim - Chanacie Kazachskim, należy wiedzieć, że pochodzenie tego narodu tak jak i źródła jego państwowości i kultury datują się z zamierzchłych czasów liczonych w tysiącach lat.

Już w epoce brązu, cztery tysiące lat temu, na terytorium Kazachstanu mieszkały plemiona tak zwanej kultury andronowskiej i begazy-dandybajewskiej (ang.: Begazy-Dandybay Culture). Zajmowali się uprawianiem ziemi i hodowlą bydła; byli pierwszorzędnymi wojownikami, którzy opanowali sztukę walki z wykorzystaniem rydwanu wojennego.

Kurchany wybitnych wojowników rozrzucone po kazachskich stepach wyróżniają się ogromnymi rozmiarami nasypu i grobowców. Najbardziej znane to nekropolie Begazy i Dandybaj na stepach Sary-Arki (ang.: Sary-Arca) i Tegisken w rejonie morza Aralskiego (ang.: Priaralie).

Ludzie z tamtej epoki byli nie tylko wspaniałymi wojownikami, pastuchami i rolnikami, ale i doskonałymi metalurgami. Z brązu wytapiali topory, noże, kindżały i ozdoby.

Ludzie żyli w dużych osadach, w ziemiankach i domach budowanych na powierzchni ziemi, ale były też i prastare miasta, otoczone murami obronnymi i fosami, zabudowane domostwami według ustalonego planu. Plemiona te mieszkały na terytorium Kazachstanu przez około tysiąc lat od XVII wieku p.n.e. do IX-VIII wieku p.n.e.

Potem nadeszła epoka Saków. Saki oznaczało "potężnych ludzi". Tak nazywali ten nowy naród starożytni Persowie, Chińczycy nazywali ich "se" a Grecy "Scytami" (ang.: Scythians). Wiedli oni koczowniczy, półkoczowniczy i osiadły tryb życia. Ale przede wszystkim byli oni doskonałymi najeźdźcami. Jako pierwsi na świecie Saki nauczyli się strzelać z łuku w pełnym galopie. To właśnie scytyjski-sakski jeździec posłużył za wzór nieustraszonego centaura - człowieka-konia. Szybkie oddziały stepowych rycerzy z górzystych rejonów Eurazji a przede wszystkim z Kazachstanu przeprawiwszy się w VII wieku p.n.e. przez góry Kaukazu wdarli się do Azji Mniejszej; niszczyli miasta, rabowali pałace i świątynie. Zaniepokojony ich zwycięstwami, car asyryjski Assargadon (680 do 669 roku p.n.e.) dążył do zawarcia z nimi sojuszu i był zmuszony oddać swoją córkę za żonę scytyjskiemu przywódcy Partatua.

Jazda konna saków pojawiała się pod murami miast Urartu, to w Palestynie, to kierowała się do Egiptu. To właśnie Saki zniszczyli Urarcką twierdzę - Teishebaini. Dopiero w końcu VI wieku p.n.e. Saki powrócili na własne stepy, zabrawszy ze sobą nie tylko zagrabioną zdobycz ale i wiedzę o kulturze Medii, Urartu i Asyrii. Później Saki prowadzili krwawe wojny z Achemenidami. Właśnie w takiej bitwie z Sakami w 530 roku zginął "cesarz państwa Parsua z rodu Achemenidów" potężny Kir. Jego głowa zgodnie z rozkazem scytyjskiej cesarzowej Tomiris została rzucona w bukłak wypełniony ludzką krwią. Potem Saki już w sojuszu z Persami wojowali przeciwko Grecji i wsławili się w bitwie pod Termopilami. Odnosili sukcesy w wojnach z Aleksandrem Macedońskim, blokując drogę na Wschód "zdobywcy świata" za rzekę Jaksartes (Syr-daria).

W IV-III wieku p.n.e. Saki stworzyli na terytorium Kazachstanu swoje pierwsze państwo, którego centrum znajdowało się na terytorium Żetysu (Siedmiorzecze) w południowo-wschodnim Kazachstanie. Saki mieli swoje własne pismo, swoją mitologię i wybitną sztukę na światowym poziomie, którą w literaturze nazywa się "sztuką zwierzęcego stylu". Tematem sztuki były zwierzęta drapieżne i trawożerne oraz walka między nimi.

W pobliżu miasta Almaty rozkopano sakski kurchan Issyk, dobrze znany na całym świecie. Pod nim w grobie obłożonym kłodami ze świerku, na drewnianej podłodze leżały szczątki Sakskiego cesarza w ubraniu, pokrytego wszędzie złotymi płytkami. Jego głowę zwieńczała wysoka, spiczasta czapka, ozdobiona obrazami skrzydlatych koni, które symbolizują słonecznego boga. Długi miecz i krótki kindżał składały się na jego broń.

I plemiona andronowskie i ich potomkowie Saki byli dalekimi przodkami Kazachów a Usuni, którzy żyli w III wieku p.n.e. do III wieku n.e. do dzisiaj zachowali swoje imię w nazwie jednego z większych plemion kazachskich - Kazachi-Ujsuni i nadal mieszkają tam, gdzie kiedyś mieszkali starożytni Usuni w Żetysu.

Większość naukowców uważa, że plemiona andronowskie, Saki i Usuni byli europeidami. Na korzyść tej opinii świadczą badania antropologiczne, ale już od połowy pierwszego tysiąclecia p.n.e. na stepach Eurazji, wliczając w to rejony Kazachstanu, pojawiają się przedstawiciele rasy mongoloidalnej, których liczba stale wzrastała.

Językowa sytuacja była również bardzo skomplikowana. Przyjęło się uważać, że w ciągu pierwszego tysiąclecia p.n.e. populacja Kazachstanu używała głównie języków indoeuropejskich i indoirańskich. Jednak teraz coraz bardziej umacnia się opinia, że między plemionami, zwłaszcza Saków i Usuni, istniały plemiona, które komunikowały się na bazie języków prototureckich.

W kurchanie Issyk w grobie "Złotego człowieka" znaleziono srebrną filiżankę, na której dnie wyryto napis składający się z 26 znaków. Ten napis nie został jeszcze odczytany. Jedni naukowcy uważają, że napis ten jest napisany w jednym z języków irańskich, inni uważają, że w prototureckim. Ale w każdym razie, w tym czasie zaczęło się formowanie wyglądu i języka średniowiecznych i współczesnych Kazachów, ich psychologiczny stereotyp, wiele elementów ich kultury, bytu i zwyczajów narodowych.

Środek pierwszego wieku naszej ery stanowi najważniejszy kamień milowy w historii Kazachów i wszystkich Turków.

W średniowiecznym źródle tureckim, który został napisany na cześć rozsławionego wojownika z cesarskiego rodu Kul-Tegin, tak mówi się o początku nowej epoki w Wielkim stepie: "Kiedy zostało stworzone niebo na górze a na dole brunatna ziemia, między nimi obydwoma stworzeni zostali synowie ludzcy. Nad tymi synami zasiedli nad cesarstwem przodkowie Bumyn-kagan i Istemi-Kagan. Zasiadłszy na cesarstwo, oni ochraniali państwo i tworzyli prawa tureckiego narodu". Imperium starożytnych Turków rozciągało się od Oceanu Spokojnego do Morza Czarnego.

W tym czasie rozpoczyna się zmiana etnicznego otoczenia - przewagę zyskują plemiona tureckojęzyczne, których centrum stał się Ałtaj.

W drugiej połowie VI wieku w źródłach pisanych utrwala się termin "turk" (w tłumaczeniu chińskim - tuzue, w języku sogdyjskim - turk). Badanie archeologiczne tureckich pomników pozwala porównać z konkretnymi tureckimi plemiennymi związkami. W Sajano-Ałtaju wyodrębniono archeologiczne kultury, porównywalne z wczesnymi Kirgizami, Kipczakami i Oguzami.

Na terytorium Kazachstanu od VI wieku do początku XIII wieku żyli, sukcesywnie wypierając się nawzajem aż do mongolskiego najazdu, Zachodnio-tureckie,Turgeszskie i Karlukskie kaganaty, państwa Oguzów, Karachanidów, Kimaków i Kipczaków. Po mongolskim najeździe na początku XIII wieku połączyły się ułusy Mongolskiego Imperium - Dżuczi i Dżagataja (Czagataj, niem.: Tschagatay), z których powstało Ak-orda (biała horda) a potem chanatowi kazachskiemu.

Wszytskie te państwa miały przenikającą się gospodarkę. Plemiona hodowców bydła sąsiadowały z plemionami rolników, step i miasto uzupełniały się nawzajem. Miasta Taraz, Otrar, Ispidżab (ang.: Ispidzhab) i Talhir znajdowały się na Wielkim Szlaku Jedwabnym, który łączył w starożytności i w średniowieczu Zachód ze Wschodem: Japonię, Koreę i Chiny z Azją Centralną, Iranem, państwem Seldżuków (ang.: Seldzhuk), Rosją i Bizancjum.

Wzdłuż Wielkiego Szlaku Jedwabnego rozprzestrzeniały się nie tylko towary, ale i sztuka tańca i malarstwa, budownictwa i muzyki. Wzdłuż Szlaku przemieszczały się religie: manicheizm i buddyzm, chrześcijaństwo i islam, który to poczynając od VIII wieku staje się religią dominującą, a więc i religią Kazachów. Na brzegu Syr-Darii w mieście Turkiestanie w końcu XIV i początku XV wieku zostaje wzniesiona religijna świątynia Kazachów i wszystkich tureckojęzycznych narodów - kompleks Hodja Ahmed Yasavi. Naród, który zamieszkiwał terytorium Kazachstanu przyswajał sobie wszystkie idee i osiągnięcia różnych cywilizacji mieszkających na tym terenie. Ze swojej strony naród ten wniósł w spuściznę światowej kultury swoje osiągnięcia w gospodarce i kulturze - ruchomy dom-jurta, siodło i strzemiona dla konia, sztukę wojenną, wzornictwo dywanowe, srebrne ozdoby, melodyjne piosenki i muzykę przypominającą bieg stepowych koni.

W czasach obecnych starożytna kraina Kazachów przeżywa okres rozwoju i stanowienia swojej państwowości, gospodarki i kultury, dąży do zajęcia godnego miejsca w światowej społeczności.